Posters.

Deze poster focust op het spirituele aspect van de Staat Israel als centrum van Joods leren en spirituele creativiteit. Het illustreert verschillende facetten van het Joodse leven die naast elkaar leven. De orthodoxe stroming heeft een uitgebreid educatief systeem en speelt een prominente rol in Israëls politiek en de vorming van de Israëlische cultuur. Daarnaast hebben we ook nog wat men noemt de “modern orthodox” die een halachisch religieus levensstijl hebben en betrokken zijn in elk aspect van het Israëlische leven waaronder ook het leger, de economie, en op academisch gebied. Daarnaast is een deel van de bevolking niet betrokken bij de een of andere stroming in het Jodendom, maar uiten hun Joods zijn alleen op cultureel vlak en doen wat aan bepaalde ceremoniën en vieren de feesten.

Joden in Israel leven in ieder geval in een Joods raamwerk, want het Opperrabbinaat van Israel de erkende autoriteit is op het gebied van persoonlijke status (chupah, get,wie joods is en wie niet). Feestdagen en rustdagen, nationale plaatsten en het educatieve systeem zijn in principe gebaseerd op de erkenning en behoud van de Joodse traditie.

Deze poster laat Israel zien als een land dat Joden uit de hele wereld aantrekt. Israel bestaat uit een unieke mix van gemeenschappen met verschillende culturele wortels. Zelfs voor de oprichting van de Staat Israel, waren de Zionistische instituten bezig met het brengen van de Joodse vluchtelingen uit Europa. Na de onafhankelijkheid, kreeg dat doel een officiële bevestiging, en werd gevolgd door grote golven van Aliyah en de in werking stelling van de Wet van Terugkeer - Chok Hashvut, dat verzekerde dat elke Jood die naar Israel kwam meteen staatsburger van Israel kan worden en hulp krijgt bij de immigratie. (We komen later nog terug op deze Wet van Terugkeer). Gedurende haar bestaan, heeft de Staat Israel miljoenen immigranten opgenomen, zelfs op grote schaal operaties opgezet waarbij hele gemeenschappen in nood naar Israel zijn getransporteerd. De Staat investeert enorm in de integratie van de Oliem uit diverse culturen in de Israëlische maatschappij, leert ze Ivriet en geeft ze de nodige vaardigheden om deel te worden van de Israëlische maatschappij. De poster illustreert de grote variëteit aan nieuwe olim en de moeite die gedaan wordt om ze te integreren cultureel en sociaal.

Deze poster lat zien de bredere implicaties van het bestaan van Israel als Joodse Staat, die niet alleen invloed heeft op de Joden die binnen haar grenzen wonen maar ook op Joden over de hele wereld. De poster illustreert de hulp die Israel gaf meteen na de onafhankelijkheid aan Holocaust overlevenden die in Displaced Persons Camps zaten, en de vele soorten activiteiten ondernomen door Israel in de Joodse gemeenschappen over de hele wereld.

Tegelijkertijd deden Joden van over de hele wereld grote moeite voor de Staat Israel – fondsen oprichten, vrijwilligerswerk doen en demonstraties organiseren en support. De relatie tussen de Joodse gemeenschappen buiten Israel en de Staat Israel is complex en draaien om vragen over Joodse identiteit en Zionisme.

De sterke band tussen voorzien in een unieke inhoud en belangrijkheid tussen de blijvende bestaande gemeenschappen in “choel” (choets La’ arets) met de plats van de Staat Israel als fysieke en spirituele thuisland van het Joodse volk als geheel.

Gedurende de jaren van ballingschap , en na de oprichting van de   

Staat , was een belangrijk punt voor het Joodse volk het recht om   

zichzelf en hun bezittingen te beschermen. De lange jaren in de Diaspora waren vol met vervolgingen. Gedurende deze tijd werd het Joden verboden of onmogelijk gemakt om zich te organiseren voor hun eigen verdediging. De Staat Israel ontstond vlak na de  vreselijke destructie van de Europese Joodse gemeenschappen gedurende de Holocaust en tijdens de herhaaldelijke Arabische aanvallen op de Joodse gemeenschap in Eretz Jisrael. Een van de doelen van de Staat is het beschermen van haar burgers en hel helpen van Joodse gemeenschappen die onder vervolgingen hebben geleden over de hele wereld. De Staat Israel heeft een sterk en ethisch militaire kracht opgebouwd en ontwikkelt geavanceerde technologieën om te kunnen helpen in het gevecht om voort te kunnen bestaan en de bescherming van haar burgers tegen vijandige machten die Israël’s bestaansrecht ontkennen als soevereine Joodse Staat in het Land Israel. Deze poster laat verschillende aspecten van het Israëlische Verdedigingsleger zien, dat klaar staat op elk moment onder alle omstandigheden om Israëlische burgers te redden en te helpen. Israel was ook verantwoordelijk  voor het terecht stellen van Adolf Eichmann, de senior Nazi die veel jaar gerechtigheid had ontlopen.

Deze poster focust op de terugkeer van het Joodse volk naar het thuisland – het land waar haar voorvaders hadden geleefd en gewerkt duizenden jaren geleden, en waarna ze altijd terug hebben verlangt. Na de oprichting van de Staat, werd het unieke karakter van eeuwenoude Joodse plaatsten hersteld.

Uitgebreide archeologische activiteiten ontdekte en reconstrueerde het leven in Eretz Jisrael in oude tijden.

De poster geeft een beeld van de archeologische werken die op grote schaal plaats vinden in Israel.

De mensen die de Staat Israel hielpen oprichten hadden niet alleen voor ogen een onafhankelijke joodse staat, maar ook een land dat werk aan het welzijn van zijn burgers.

In Israel heeft iedereen recht volgens de wet op adequate medische verzorging en hulp van de bijstand instituten. De staat voorziet ook humanitaire hulp aan gemeenschappen in nood over de hele wereld. Zoals je kan zien op de poster, maakt israel gebruik van haar ervaringen om te helpen bij de redding van slachtoffers van een ramp over de wereld. Daarbij geven veel niet officiële organisaties hulp aan hen in nood, speciaal in tijden van economische crisis en ernstige werkeloosheid.

Verschillende jeugdorganisaties, zijn betrokken bij vrijwilligerswerk om het leven in Israel beter te maken.

De leiders van de Zionistische beweging begrepen het belang van de Israëlische Staat, niet alleen als thuishaven voor het vervolgde Joodse volk, maar ook als plaats waar de Joodse cultuur verder kon ontwikkelen. En inderdaad, al voor de oprichting van de Staat werkten vele organisaties aan de ontwikkeling van de Joodse cultuur in al zijn diversiteit. Academische studies, wetenschap, muziek, theater, poëzie en Hebreeuwse literatuur hebben een internationale erkenning gekregen. Dat alles was grotendeel te danken aan de revival van het Hebreeuws als levende gesproken taal en niet alleen als taal van Tefillah en Tenach enz. lashon hakodesh.

Natuurlijk is in Israel ook het centrum van Joods leren. De vele Yeshiwot en Midashot zitten jaar in en jaar uit vol met studenten

van binnen en buiten Israel  voorkorte of langere perioden.

De poster laat een paar voorbeelden zien van de uitbundige Israëlische creativiteit in verschillende velden die deel uitmaken van het leven van elke dag in Israel.

De Staat Israel werd onafhankelijk op 5 Ijar/14 mei 1948, nadat

In de Verenigde Naties vergadering een resolutie werd aangenomen in 1947 die toestemming gaf tot de oprichting. Van het moment van de onafhankelijkheid, werd Israel een soevereine staat met zijn eigen rechtssysteem en een regering die werd erkent door andere volkeren in de wereld. De leiders wordt volgens de democratische principes geregeerd. Er  worden algemene verkiezingen gehouden om de leden van de Knesset – het parlement en dus de regering te kiezen. Verkiezingen worden regelmatig gehouden volgens het systeem van “evenredige vertegenwoordiging “, waarbij het aantal stemmen voor een partij bepaalt hoeveel zetels het krijgt in de Knesset. (Dus als een partij 20% van de stemmen krijgt, heeft het recht op 20% van de zetels in de Knesset). De President vertrouwt de een leider van een van de grootste partijen met de taak om de regering te vormen en deze te leiden.

De veiligheidsproblemen en sociale onderwerpen die Israel kent, zorgen voor veel spanningen en meningsverschillen, maar het democratische systeem verzekert vrijheid van meningsuiting voor elk standpunt, ook die van minderheidsgroeperingen en de mogelijkheid om invloed te hebben op de beslissingen die genomen worden in de Knesset.

De poster laat zien het symbool van de Staat Israel, de Onafhankelijkheidsverklaring en verschillende aspecten van de Staat Israel als een onafhankelijke en democratische staat en lid van de Verenigde Naties.

PEULAH MET AL DE POSTERS SAMEN .

ISRAEL EN IK.

Doel:

Het presenteren van de verschillende aspecten van de Staat Israel, bekijken in hoeverre de chanichiem zich identificeren met deze aspecten en misschien andere aspecten naar voren brengen.

Leeftijd: 11-15

Materiaal:

Papier, plakband, pennen, “smiley’s” , paperclips,

De  madriech vraagt: Wat betekent Israel voor jou ?

Waarom is Israel belangrijk volgens jou ? Waarom is het belangrijk dat Israel blijft bestaan ?

Elke chaniech schrijft zijn eigen mening op papier en geeft dat aan de madriech.

De madriech hangt de posters op in de kamer. Hij geeft zes smilleys aan elke chaniech en vraag hen om de posters goed te bekijken en te beslissen met welk aspect ze zich het meest identificeren. Iedere chaniech bevestigt 3 smileys met paperclips aan de eerste keus, 2 aan de tweede keus en 1 aan de derde keus. De andere posters krijgen niets.

Als iedereen dat heeft gedaan, telt de madriech de resultaten en vertelt met welke poster de chanichiem zich het meest hebben geïdentificeerd . De chanichiem die de “winnende” poster hebben gekozen leggen uit waarom ze deze kozen en niet de andere en bespreekt met de chanichim hun keuzes.

Staan er op de posters aspecten van Israel waarover de chanichiem niet eerder hadden nagedacht ?

Zijn er aspecten van Israel die belangrijk zijn maar niet worden genoemd ?

Laten de posters Israel zien zoals zij, de chanichiem, Israel zien ?

Nu mogen de kids zelf een poster maken over de belangrijke aspecten van Israel ? Wat zouden zij erop zetten ?

Welke tekst en wat voor foto’s ?

PEULOT VOOR DE VERSCHILLENDE POSTERS APART.

TEFILAH VOOR DE MEDINAH

Pak een Sidoer en zoek op de Tefillah voor de Staat Israel.

(In de Hausdorff sidoer staat het op blz. 150.)

Kopieer dit voor je chanichiem.

Vertel dat deze Tefillah is samengesteld door het opperrabbinaat van Israel.

Vertel wat de taken zijn van het opperrabbinaat in Israel.

Neem deze Tefillah door en laat de chanichiem eruit halen wat we eigenlijk vragen voor de Staat Israel in deze tefillah.

Zijn er nog dingen die er niet in staan maar die de chanichiem misschien wel zouden willen toevoegen ?

Laat de chanichiem op de posters dingen zoeken die te maken hebben met de Tefillah.

HET OPPERRABINAAT VAN ISRAEL.

Dit is het Rabbinale Orgaan erkent door de Staat. Het instituut van het Opperrabbinaat bestaat al sinds 1921, het begin van het Britse Mandaat in Eretz Jisrael (Palestina). De wetgeving van de “Kneset Israel” ten tijde van het Mandaat van de Britten, de regels van de minister van religie in 1972, en de Wet van het Opperrabbinaat in 1980 waren de basis voor de regels voor de verkiezing van twee opperrabbijnen van Israel – een Sefardische en een Ashkenazische rabbijn en daarnaast andere rabbaniem die in het hoogste orgaan van het opperrabbinaat zitten.

De wet geeft een aantal taken voor de twee opperrabbijnen. Gedurende hun aanstelling zijn ze voor de helft van de tijd hoofd van het Rabbinale Rechtbank - Beth Dien, terwijl de ander hoofd is van het opperrabbinaat. Na een half ambtstermijn wisselen de twee opperrabbijnen van deze taken.

De taken van het Opperrabbinaat zijn de volgende:

- Uitspraken doen op Halachische gebied.

- Het volk dichter bij Torah en mitswot brengen.

- Kashrut certificaten toekennen.

- Dajaniem (rechters) aanstellen.

- Opleiden van Rabbijnen voor de gemeenschap.

- Rabbijnen aanstellen die choepot mogen doen.

Het Opperrabbinaat wordt geassisteerd door een administratief orgaan wiens centrale kantoor het Nationale Kashrut Departement is.

Dit departement is verantwoordelijk voor de toezicht op het Kashrut voor het hele land. Inclusief het kashrut toezicht op spullen die worden geïmporteerd.

De belangrijkheid van het Opperrabbinaat kan niet worden afgemeten aan de formele taakomschrijving van de wet. De grootste waarde ligt in het feit dat haar autoriteit wordt erkent door de meerderheid van de (religieuze) bevolking.

Het Bet Dien heeft rechtsbevoegdheid in zaken van choepah en get.

Er zijn echter ultra- orthodoxe groepen die de autoriteit van het Israëlische Opperrabbinaat niet erkent. Zij hebben hun eigen religieuze instituten die “Edah Charedit” heet.

                  HaRav I.A. Hacohen Kook (Haro’e)

                 Eerste Opperrabbijn van de Staat Israel

   Rav Shlomo Amar                                      Rav Yonah Metzger

Sefardische opperrabbijn                     Ashkenazische Opperrabbijn              

Gepubliceerd: donderdag 19 juli 2007 21:14

Het Israëlische opperrabbinaat en de regering zijn het woensdag eens geworden over een regeling die het honderdduizenden Israëliërs, die volgens een strikte lezing van de religieuze wetten niet als joden worden beschouwd, mogelijk maakt om toch in het huwelijk te treden. Eerder was het rabbinaat, dat sinds de stichting van Israël in 1948 over alle huwelijkse zaken beslist, daar nog tegen.

De regeling helpt vooral de vele Russische immigranten die niet uit een joodse moeder zijn geboren of tot het jodendom bekeerd werden door niet-orthodoxe rabbijnen. Christenen en moslims, die zo'n 20 procent van de bevolking uitmaken, kunnen alleen in het huwelijk treden binnen hun eigen geloofsgemeenschap.

Seculiere politici zien in het besluit het begin van de afbraak van de joods-orthodoxe monopolie op huwelijk, scheiding, en begrafenis. Opperrabijn Shlomo Amar liet echter weten dat een huwelijk tussen mensen van verschillende religies er wat hem betreft nooit komt. "Joden kunnen niet trouwen met niet-joden, dat is zo duidelijk als wat", zei hij. "Assimilatie vreet al aan ons, maar we zullen er geen handreiking aan doen."

Minister van justitie Daniel Friedmann karakteriseerde de regeling als de invoering van het burgerlijk huwelijk in Israël, zij het op kleine schaal.

Artikel JOODS HISTORISCH MUSEUM

CHALITSA.

Overeenkomstig de voorschriften van Deuteronomium 25 : 5-7 heeft een man, wiens broer overleden is met achterlating van een kinderloze weduwe, de plicht deze vrouw als echtgenote te aanvaarden. Dit zogenaamde zwager- of leviraatshuwelijk dient in de eerste plaats om de zorg voor het levensonderhoud van de vrouw te waarborgen en het familiebezit veilig te kunnen stellen. Daarnaast spelen zorg voor nakomelingschap binnen het zwagerhuwelijk en daarmee het voortzetten van de familietak een belangrijke rol.

Mochten er onoverkomelijke bezwaren zijn om een dergelijke verbintenis aan te gaan, dan kan men via een bepaalde ‘losmakingsprocedure’ van deze verplichting ontslagen worden, zoals vermeld in Deuteronomium 25 : 7-10. Bij deze z.g. chalitsaceremonie trekt de weduwe haar zwager ten overstaan van een aantal getuigen de schoen uit, waarmee ze hem ontslaat van de verplichting een huwelijk met haar aan te gaan. Daarna spuwt zij voor hem op de grond, als symbool van haar minachting voor zijn handelswijze. Bij deze ceremonie wordt gebruik gemaakt van een chalitsaschoen.

Het opperrabbinaat van Israel vaardigde in 1950 een verbod op het leviraatshuwelijk uit en stelde de chalitsaprocedure in voorkomende gevallen verplicht. Deze richtlijn wordt in alle landen waar een rabbinale rechtbank is gevolgd. Ook in ons land vindt in orthodoxe kring de chalitsa nog steeds plaats.

WAAROM MAKEN WE ALIYAH ?

 De Exodus

Organisatie Nefesh B’Nefesh helpt Amrikanen en Britten bij Aliyah.

Leeftijd: 8-13

Vertel een van de persoonlijk verhalen over Aliyah die hieronder staan. Of vertel een eigen persoonlijk verhaal.

Bespreek het verhaal :

Waarom besloot de hoofdpersoon op Aliyah te gaan ?

Wat vond hij fijn in Israel ? Wat vond hij niet zo leuk ?

Wat is het moeilijkste als iemand besluit om Aliyah te maken ?

Wanneer besluiten mensen hun twijfels aan de kant te zetten en op Aliya te gaan ?

Why We Chose to Make Aliyah

by Rabbi Zev M. Shandalov

15 Tammuz 5767, 01 July 07 06:32

www.IsraelNN.com 

About one week ago, we let the rest of the world in on a 

little secret that our family had known for well over two years. 

We finally could share with everyone our good news: 

we were going to make Aliyah. 

As the Rabbi of a synagogue in Chicago, and being very 

involved in the community, I was concerned that the reaction 

would be a very mixed one. On the one hand, I hoped that 

people would be happy for us, but on the other hand, 

I expected some negative feedback. I was pleasantly 

surprised when the "positive" comments were 99% of the 

reaction. However, I must say that one comment caught me 

a little off guard. 

One man approached me shortly after the conclusion of the 

Shabbat on which I "announced" and, after verifying that he 

had heard correctly, that indeed we were making Aliyah, 

he posed a one word question: "Why?" 

For a moment, I hesitated in my reply. I thought he was 

asking why we chose to live in Maaleh Adumim. "No," he said, 

he was curious why we were making Aliyah altogether. 

I told him that, rather than give him a brief, dismissive answer 

on the spot, I wanted to put my thoughts into writing and 

share them with others. That is the genesis of this article.

The reasons are manifold, but I will try to coalesce them down 

into just a few thoughts that should encapsulate all that I and 

my family feel is the reason we are making Aliyah.

First, though, I should address the reasons we should not 

make Aliyah. My wife and I were born and raised in Chicago. 

Almost all of our family is in Chicago. We have most of our 

close friends in the city. I am a rabbi in the community, 

with involvement in many people's lives and in many organizations. 

We have, thank G-d, a very nice, modest home, and we have 

been very happy with the education our daughters have received 

and continue to receive. Our roots are here and our lives are here. 

So, how do we even think of making Aliyah? 

The truth is that there is one major flaw in the preceding paragraph. 

While our physical roots are in Chicago, our historic and spiritual 

roots are in the Land of Israel. That being the case, our decision 

to make Aliyah is, simply put, returning home. 

"Home" - it has such a warm and comforting sound. From the 

historical and spiritual perspectives, it is the land that HaShem 

promised our forefathers and gave to them as an inheritance for 

all of their children. As a descendant of the Patriarchs, we are 

entitled, nay, obligated, to accept this gift from HaShem and 

to settle in the land that He chose for us. 

Imagine for a moment that a human king came to your home 

and brought you a most beautiful present. The wrapping was 

magnificent and the box was very heavy. Then, imagine leaving 

that present in your garage for years and occasionally looking 

at it. People come over and see the gift of the king and marvel 

at the beauty from afar and even encourage you to open it. 

But, alas, you have not been moved to open the gift. 

Occasionally, you unwrap a little of the outer paper, but quickly, 

after a few days, re-wrap it, only to leave it covered for a few 

more years. 

In my mind, this is how I see our relationship with the Land of Israel. 

HaShem gave us this magnificent gift. He told us that, in that land, 

we can do more mitzvot than anywhere else on Earth. He told us 

that we will have a special reward for living there, and He told us 

that He too will "live" there with us. 

After many years of "leaving His gift in the garage," and after many 

years of "unwrapping" this gift only to re-wrap it and leave it behind, 

we have decided to "open the gift." 

Perhaps the best way I can explain why we want to live in Israel 

is to quote from a piece I wrote a few years ago:

I want to live in a country... 

- where the seventh day of the week is Shabbat, and not Saturday; 

- where your elected officials live on your block and pray in your synagogue; 

- where Torah is taken so seriously; 

- where people do not spend a year's salary on an SUV; 

- where a person's home is not a measure of his success; 

- where my forefathers walked; 

- where the street names are from the Bible or names of Torah sages; 

- where the guy delivering water can tell me where the 

  closest minyan may be found; 

- where the land itself has kedushah; 

- where the land itself is a gift from HaShem; 

- where the spoken language is the language G-d used to create the world; 

- where even secular Jews invoke the name of HaShem; 

- that has the mountain upon which the Temple will be built; 

- that we pray for three times a day; 

- where you don't have to explain to your employer why you 

  need to leave early on Friday; 

- where you can eat chametz on the "eighth day" of Passover; 

- where the majority of events in Bible took place; 

- where many of its soldiers pray; 

- where people are passionate about politics; 

- where you can feel Shabbat is coming; 

- where you can feel that it is Shabbat; 

- where it is not "Saturday night," but it is Motzaei Shabbat; 

- where Sunday is not "Shabbat Sheni shel Galuyot"; 

- where Jews have died protecting the land; 

- where one can be proud to be a Jew; 

- where Shalom is not the name of a cemetery, 

  but it is the fervent hope of every resident. 

So, when I am asked, "Why are you making Aliyah," the answer 

is that these are merely some of the reasons that we have 

made this decision. 

So You Want to Move to Israel? 

by Sarah Azulay 

http://www.aish.com/jewishissues/israeldiary/So_You_Want_to_Move_to_Israel$.asp 

February 2004

When I told people that my husband and I, with our five kids in tow, 

were moving to Israel, they thought I was crazy. At some level, 

I wondered the same thing. 

I remember the first time I publicly revealed my plans to make 

Aliyah to Israel. I had telephoned the president of our local 

Jewish day school to tell him that I could not serve on the 

board for the upcoming year because my husband and I, with five 

little ones in tow, were moving to the land of milk and honey. 

In the midst of the Intifada. 

"You are moving to Israel," he said slowly, as if I must have 

undergone a lobotomy.

"Yes," I replied, feeling like I was having an outer body 

experience.

"And this is something you want to do," he said, indicating his 

further confirmation of my temporary mental imbalance. 

At some level, I wondered the same thing. Even a cursory 

inventory of the muster it takes to move to Israel is enough 

to make the most desirous of Zionist dreamers wither in their 

tracks, and I have to admit, at the time I was no Zionist 

dreamer. Initially, we had simply wanted to live closer to 

my husband's family who all live in Israel.

But being close to family was not a sufficient impetus; we had 

discussed the move for almost ten years -- ever since we got 

married. There always seemed to be a good reason not to go. 

And then, one night, as I put my four year old to bed, I sat 

next to her and watched the slowing calm of her familiar 

breathing, her rounded cheeks and lips puckering in and out, 

as she lay in a cocooned slumber that only a child can know. 

She looked so helpless, innocent, and it made me do the most 

natural thing for a mother -- it made me worry. My thoughts 

started to wander. What would her life be like? Who would her 

friends be? What outside influences would shape her -- 

teachers, not-so-desirous contemporaries? I worried about the 

values and character traits she would develop. 

Like any parent, I wanted my children to be raised with pride, 

with a feeling of solid identity. I hoped that the foundation, 

the core of their personality, would flourish in a land in 

which every facet of life, even the secular, embodies some 

representative core of the collective Jewish soul.

It struck me that for a Jew, Israel is pure nourishment, 

like water for the body. No matter how gracious the foreign 

host country where a Jewish spirit resides, it isn't home. 

Home is everything familiar; it is connection; it is roots. 

It is the unspeakable understanding that you, as a Jew, 

are somehow connected to every other Jew.

I took a second look at our desires to live close to family; 

to know who their Savta [grandmother] is, to know intricately 

the native language of our prayer, to know what it is to 

celebrate Sukkot along a lined pathway of reverberating 

sukkahs, and to know that all-encompassing feeling of 

belonging. These aspects seemed to tower over the benefits, 

no matter how important, that we would be relinquishing. 

Around this time, my husband's father had a minor surgery. 

We also learned that the upcoming school tuition would sprawl 

to a mentally unfathomable $22,000 for three preschool 

children to attend half-days. With renewed commitment, 

we reopened our Aliyah file and I plunged into the mire of 

Aliyah details, four months pregnant. 

Three months after our baby was born, we began our journey -- 

seven family members, 24 suitcases (it took a caravan of 

three trucks to actually take us to the airport), and 

one 20-foot cubic container. 

It is now just over two years later and I must admit that it 

has been one of the most difficult transitions I have 

experienced. I never fathomed the magnitude of the transition 

-- the family, friends and community we would miss; the barrier 

of the language and the simple ability to understand and 

express myself whether overjoyed or overwhelmed; the variant 

careers paths; and giving up all that is familiar -- knowing 

where everything is on the grocery aisle, the educational 

system, the friendly bank teller, our pediatrician, 

over-the-counter medicines that worked best when our children 

had fevers, and an endless list of what comprises the daily 

routines that constitutes the comfort of the familiar. 

Yet there is no description for the sense of holiness that 

pervades Israel -- despite the traffic, the long lines, 

the belligerence, affectionately known as "chutzpah." 

The Talmud says that "to acquire Israel, you have to suffer." 

Isn't this true of all that is worthwhile, of every milestone 

which a person accomplishes on his life's journey? There is 

a pride that comes from knowing that despite the cultural 

obstacles, the ongoing terrorist attacks which threaten us, 

the bureaucratic headaches, you have somehow done it. 

You made the move; you are privileged to live every day in 

a land that our recent ancestors could only dream about. 

And everything fits so smoothly -- you don't have to explain 

to anyone what Purim is, esrogs abound before Sukkot, shuls 

fill many corners, and the opportunities to learn Torah and 

grow spiritually can almost drown you. There is an endless, 

engaging energy -- a pulse and a grace -- that comes from 

the beat of the nation, a natural proud defiance that we 

exist in spite of every imaginable obstacle and by the grace 

of God. 

And, of course, there is the incomparable sensation of seeing 

your children deliriously happy because Israelis don't only 

like, they love children, and they love your children. 

Everyone here, including the men, is a Jewish mother and 

ready to offer you advice on how to raise, educate and 

form the character of your little ones. 

For children, the cultural environment is more intoxicating 

than a trip to Alice's wonderland. My children are filled 

from the minute they rise until they settle in at night 

with a womb of Jewishness. 

Living in Eretz HaKodesh, the Holy Land, represents so much 

- the voracious struggles, the nobility of countless lives 

lost in defense of it, the gusto of moment-to-moment living, 

the reflection of our values, and the hope of our redemption. 

It holds the memories and traces of great spiritual and 

secular giants whose paths crossed here centuries ago. 

Eretz Yisrael embraces our people, and it waits for you 

like a mother with outstretched arms that never tire. 

It teaches you a pride and a respect for the tenaciousness 

of our people, who refuse to give up, who acquire Israel 

through their daily struggles. These are the heroes of our 

collective present. They safeguard the homeland for all of us, 

so that another generation will have the hope to return.

The powerful force of this place has brought out in me an 

energy that I never knew. Yes I have learned where the items 

are in the grocery store. I like our new pediatrician and 

our friendly neighbors who keep a lazy eye on our children 

as they play outside in the sandbox. I like visiting Savta 

on a weekly basis and I have been blessed with a good place 

of employment. It has all come together with the clear, 

permeating warmth of a Divine hand. 

----------

In memory of my mother, Chana Leah bat Rivka on the fifth 

anniversary of her Yahrzeit, 22 Shevat.

Author Biography:

Sarah Azulay earned a Diploma in International Law from the 

University of Salzburg, a doctorate of law from the University 

of San Diego, a Master of Arts in Journalism from Ohio State 

University, and a B.A. from Rice University. She and her 

husband are fully occupied in the joy of educating and guiding 

their children. Sarah is both a licensed U.S. and Israeli 

attorney who practices international corporate law in Tel Aviv. 

She devotes as much time as possible to learning and teaching 

Torah and imparting that influence on her family and community. 

Mom, I'm Moving To Israel 

by Jenna Ziman 

For the Jewish people, there is no such thing as a wrong or 

bad time to go to Israel. 

There is nothing easy about telling your mom you are moving 

to Israel. It might have been easy two years ago, but not now.

Even though my mom knew that I'd been planning this trip ever 

since last summer, once the second Intifada began, she assumed 

I had abandoned the idea. She was wrong. I'd just gotten quieter 

in my planning.

So after too many months of stalling and time spent practicing 

my response to mom's inevitable freak-out, I thought I was 

finally ready to tell her. I drove over to her condominium 

one sunny Monday afternoon. We sat down together in her living 

room and began a light conversation.

Periodically rubbing my sweaty palms along my blue jeans during 

our chat, I waited for an open door where I could insert my 

announcement. My mom started talking about the political 

situation in Israel. A perfect segue. My cue.

I took a deep breath, waited for her to finish her sentence, 

and just as I was about to say it, mom enthusiastically declared, 

"Thank God you're not going to Israel. I would just kill myself 

if you were there right now!"

So I decided I should probably tell my friends first before 

telling my mom. Their reactions could help me gauge exactly 

what her anxiety would look like and how best to counter her 

attempts to dissuade me. My speech to my friends was direct 

and simple: "I just wanted to let you know that I am moving 

to Israel to study Torah in a yeshiva for an indefinite 

amount of time."

Their responses covered a wide spectrum: from dread to humor, 

from hesitation to encouragement.

Graham: "You're going where? To study what?"

Jeff: "Selfish and dumb. So how much time do we have left to 

hang out before you die?"

C.J.: "If anyone else told me they were going to Israel now, 

I would go to great lengths to talk them out it. But when I 

saw your words on the page, I thought, Jenna going to Israel 

may mean peace in the Middle East.

Storm: "Fret, fret, fret. I can't help but fret. Just know 

that I'll be doing a whole lot of fretting while you're away."

Dennis: "Now I'm gonna have to start caring about what's 

going on in the Middle East. Thanks a lot." But, the most 

common response I received, and the only question my dad 

had for me, was, "Now? Are you sure you want to go there now?"

For the Jewish people, there is no such thing as a wrong or 

bad time to go to Israel. Israel lives inside of us, no matter 

where we live throughout the world. Our souls are all in Israel, 

waiting for our bodies to catch up. It is not a question of 

if we choose to go; it is only a question of when. When Israel 

calls, you have to go; you can think of nothing else until you 

do. For some of us, the time to go is now, because our 

homeland is hurting; our people are angry, frustrated and 

afraid.

I am going to Israel because of my love of Torah and my love 

for the land and the people that protect the Torah's teachings. 

As the only observant Jew in my circle of family and friends, 

this is a hard idea to explain and an even harder one for 

them to understand. Put simply: the times I feel closest to 

God are when I am in love and when I am studying Torah.

For the Jewish people, the Torah is the blueprint to our 

physical realm, our role and purpose therein, and to all 

the dimensions of the universe. Jews believe that the very 

essence of God seeps through each and every letter found in 

the Torah. In that way it acts as a porthole through which 

the divine ideal touches, however slightly, our earthly 

reality. To study Torah in Israel is to bring healing to 

a nation at war.

Many Jews believe that if more of us made the choice to 

embody the teachings of Torah and brought that love to 

Israel's wounded people, unavoidably a solution to the 

social crisis in the region would be found. For those of us 

choosing to go to Israel now, during such a dangerous time, 

we are hoping to be part of that healing, part of the 

solution. We are trying to realize the core essence of 

Judaism: to love thy neighbor as thy self. And this desire 

transcends all notions of fear for one's own safety.

Time to tell mom.

I didn't know my open door would come during Mother's Day 

lunch. But when my mom looked at me from across the table 

and said, "Jenna, tell us what's going on with you. What's 

new?" I just knew I had to tell her.

"I'm moving to Israel to study in a yeshiva," I said without 

blinking.

There are very few things I can say to my mom that could make 

her turn instantly pale.

She stared at me, stunned. In her eyes I saw a stream of 

terrifying images: burnt out buses, suicide bombers, police 

checkpoints, political demonstrations, the burning of American 

and Israeli flags. I recognized that this conversation was 

the very one countless mothers across the world would give 

anything to have again, so that they could forbid their 

child from going to Israel and prevent them from never coming 

back. I saw in my mom's stare pictures of all of those mothers 

weeping for our faith, for their lost children, for the 

sacrifices we make as Jews, and the suffering we know as a 

people who are hated. But I also saw that my mom understood, 

maybe for the first time, that her daughter had come to 

understand her role in the world, as a woman and as a Jew. 

The debate in my mom's eyes ended there, and she surrendered.

And in perfect Jewish mother fashion, she finally replied, 

"Well, do you have the right clothes? Should we go shopping?" 

-----------------------------------------------------------

This article can also be read at: 

http://www.aish.com/jewishissues/israeldiary/Mom3_Im_Moving_To_Israel.asp 

DE MITSWAH VAN ALIYAH.

(Kopieren blz 54 enz)

   WAT HEB JIJ GEDAAN VOOR ISRAEL ?

Leeftijd : vanaf 13 jaar.

Kijk met de chanichiem naar de poster.Wat gebeurt er in elk plaatje?

Laat de chanichiem vertellen over activiteiten ten bate van Israel waaraan ze hebben meegedaan (geld ophalen voor MDA, boom kopen bij JNF, Wizo, Demostraties, Bne Akiwa, brieven schrijven naar kranten) en over activiteiten die vanuit Israel werden gedaan ten bate van de Kehilla in Nederland (Shelichiem sturen, Tenach quiz, alle hachsharah BA programma’s enz)

WAT IS DAT EIGENLIJK : THUISLAND ?
Bespreek:

-        Kan een land je thuisland zijn als je er niet bent geboren ?

-        Kan een land een thuisland zijn voor een heel volk ook al woont niet iedereen van dat volk er ?

-        Wat is het voordeel van zoiets ?

-        Wat zijn de nadelen ervan ?

-        Wat kan een thuisland doen voor de mensen die er niet wonen?

-        Wat kan een persoon bijdragen aan het land waarin hij woont?

-        Wat kan een persoon bijdragen aan het thuisland waarmee hij zich identificeert, zelfs als hij er niet leeft?

Wat bindt Israel en de Diaspora ?

De madriech(a) kan nu een aantal voorbeelden beschrijven van persoonlijkheden die Israel zagen als het thuisland van het Joodse volk en betrokken waren met de opbouw.

(blz. 56 kopieren)

   Leeftijd: vanaf 13 jaar

SPEL: Boter- Kaas en- Eieren  Quiz

Maak een Boter/kaas en eieren bord en een aantal blaadjes met 0 erop en een aantal blaadjes met X erop. Zorg ook voor een paar paperclips.

Deel de kwoetsah in twee teams team 0 en team X. Laat de teams om de beurt een vak kiezen op het boter/kaas en eieren bord en vervolgens een vraag beantwoorden. Is het antwoord goed dan krijg het team het teken op het bord , op het vak dat het gekozen heeft. Is het antwoord fout dan komt op dat gekozen vak het teken van de tegenpartij.

Zijn er 3 X (of 0 )op een rij dan heeft dat team een punt gewonnen. Dan worden alle vakken weer leeg gemaakt en men gaat verder tot alle vragen zijn beantwoord.

QUIZ VRAGEN:

1)    Voordat de IDF werd opgericht,werd de Jushuv in Eretz Jisrael verdedigd tegen Arabische aanvallen door ondergrondse groepen. Deze groepen waren : Etzel, Haganah en Palmach – waar of niet waar ?

Antwoord: Niet waar. De namen waren : Haganah, Etzel en Lechi. De Palmach was een speciale eenheid in de Haganah.

2)    Toen werd voorgesteld dat de Jishuv zich zou voegen bij de Britten in hun gevecht tegen de Nazis, toen weigerden de leiders van de Jishuv dit. Waar of niet waar ?

Antwoord: Niet waar. De leiders van de Jishuv moedigde hun mensen aan om met de Britten militair mee te vechten. Ongeveer 27.000 Joden uit Eretz Jisrael tekende voor het Britse leger. Sommigen diende in de “Jewish Brigade” die gestuurd werd om de gevechtseenheden te assisteren in Europa tegen het einde van de oorlog en om de Joodse vluchtelingen te helpen. (De opa van Elad Ziger heeft bij deze Jewish Brigade gezeten).

3)    De Onafhankelijkheidsoorlog brak uit op 30 November 1947, de dag nadat de Verenigde Naties stemde voor de verdeling van Eretz Jisrael in twee staten. Waar of niet waar?

Antwoord: Waar. De resolutie van Verenigde Naties voor de verdeling van Eretz Jisrael werd gevolgd door een golf van aanvallen, gewelddadiger demonstraties door de gehele Arabische wereld en aanvallen op Joodse wooncentra. De Joodse verdediging organisaties reageerde meteen op deze aanvallen.

4)    Vijf Arabische Staten stuurde militaire eenheden naar Eretz Jisrael de dag nadat de Staat werd gedeclareerd. Deze Arabische staten waren: Libanon, Syrië, Jordanië, Irak en Egypte. Waar of niet waar ?

Antwoord: Waar. Al deze landen stuurden georganiseerde, goed bewapende gevechtseenheden om te vechten tegen de Jishuv. Deze 13.000 soldaten voegden zich bij de 10.000 Arabische soldaten in Eretz Jisrael. De Joodse populatie bestond uit 650.000 man waarvan er 30.500 gingen vechten.

5)    In de wake van de 6-daagse oorlog die uitbrak in juni 1967, lukte het de IDF voor de eerste keer om gebied te veroveren in de Sinai regio. Waar of niet waar ?

Antwoord: Niet waar. Gedurende de Sinai Campagne in 1956, had de IDF delen van de Sinai in handen om de schepen veilig door het Suez Kanaal te kunnen laten varen op weg naar Elat. Volgende een resolutie van de Verenigde Naties en tussenkomst van Amerika, trok de IDF zich terug uit dat gebied en de Verenigde Naties militaire eenheid werd gestationeerd op de grens tussen Israel en Egypte.

6)    De Zesdagse Oorlog brak uit omdat Israel de Joodse Heilige plaatsen wilde veroveren zodat Joden ze konden bezoeken. Waar of niet waar ?

Antwoord: Niet waar. De Zesdaagse oorlog brak uit tegen de achtergrond van een militaire pact getekend door Jordanie en Syrie; de verstelde bewapening van Egypte; en de verklaring van Nasser, president van Egypte dat hij Israel wilde vernietigen. Gedurende deze oorlog, vocht Israel tegen legers van Egypte, Jordanie, en Syrie en ook tegen eenheden gestuurd door Irak. Ondanks de gevechten aan meerdere fronten, won de IDF in zes dagen. Het kon de posities in de Sinai behouden en ook in gebieden de vijand teruggedrongen waar het niet op had gerekend, zoals Judea en Samaria, de Oude Stad van Jerushalaim en de Golan Hoogte.

7)    De terroristische organisaties die tot vandaag de dag actief zijn tegen de Staat Israel en Israëlische doelen wereldwijd kwamen tot stand in de wake van de Zes daagse Oorlog toen Israel de bovengenoemde gebieden veroverde in 1967. Waar of niet waar?

Antwoord: Niet waar. De Fatah organisatie werd opgericht in 1957 en de PLO in 1964. Deze organisaties, en andere zoals hen, werden gesteund door de Arabische staten en vielen de burgers in Israel aan in een poging om Israel in een oorlog te trekken dat tot haar destructie zou leiden.

8)    De ‘Mossad’, Israel’s geheime dienst,was oorspronkelijk opgezet om illegale immigranten te helpen om naar Israel te komen, door een geheim netwerk over de wereld aan te leggen. Waar of niet waar?

Antwoord: Waar. De  volledige naam van de Mossad (=Instituut) is “Het Instituut voor Illegale Immigratie”. Gedurende de jaren 1940 was het bezig met het brengen van Joodse vluchtelingen van Europa naar Israel en met het vangen van Nazi Criminelen. Een van haar grote successen was het vangen van Adolf Eichmann, een leider van de Nazi Partij, en hem voor de rechtbank brengen in Israel in 1960.

9)    De Jom Kipoer Oorlog die in 1973 uitbrak was er de oorzaak van dat Israel het meeste moest opgeven wat het in de Zes -daagse oorlog had bereikt. Waar of niet waar?

Antwoord:Niet waar. De Staat Israel bleef haar strategische gebieden behouden en versterkte zelfs haar posities in de Golan en Sinai.

10)                    In Juni 1981 bombardeerde de Israëlische Luchtmacht de nucleaire reactor in Irak die gebouwd was met de hulp van de Franse regering. Waar of niet waar?

Antwoord: waar. Israel heeft dit alleen gedaan. Door deze actie heeft Israel Irak’s militaire nucleaire mogelijkheden vele jaren achteruit gezet.

11)                    De IDF heeft een gehele eenheid die is bedoelt voor educatie en cultuur. Waar of niet waar?

Antwoord: Waar. De IDF voorziet in educatie en cursussen voor haar soldaten. Het plant ook speciale culturele programma’s voor haar verschillende eenheden en sectoren. Vele eenheden helpen bij de educatie van kinderen in achterstandswijken. Ze geven ook les in ‘Ahavat Jisrael’ in de vele veldscholen door heel Israel.

12)                    Het doel van Nachal (vechtende pioniers jeugd)groepen in de IDF is de bescherming van Israel’s waterbronnen. Waar of niet waar?

Antwoord: Niet waar. Nachal is betrokken bij nederzettingen. Ze helpen nederzettingen op Israel’s grenzen en strategische plekken. Leden van deze groepen dienen in gevechtseenheden in het raamwerk van de Nachal Brigade, en sommigen krijgen de rang van senior officier.

13)                    in 1976 bevrijdde een IDF eenheid een groep Israëlische gegijzelden die waren gevangen genomen op een Air France vlucht dat uit Tel Aviv kwam. Ze werden vastgehouden in Entebbe, Uganda. De eenheid werd geleid door Ehud Barak, die later officier werd en uiteindelijk ook eerste minister werd van Israel. Waar of niet waar?

Antwoord: Niet waar. De eenheid dat naar Entebbe vloog werd geleid door Yoni Nethanyahu, die werd gedood tijdens de operatie. Ehud Barak had de leiding van de eenheid die gijzelaars bevrijdde in een Sabena vliegtuig in 1972.

14)                    Het project “Pijl en Boog” werd samen begeleid door de IDF, de Jewish Agency (Sochnoet) en de Tzofim beweging (Padvinders), om de band tussen de Israëliërs die in Goets La’Arets leven en Israel te versterken. Waar of niet waar?

Antwoord: Waar. Elke zomer komen dozijnen jongeren naar Israel om te touren, de IDF te leren kennen, en soldaten te ontmoeten die in dienst zijn. Ze trainen met het leger.

15)In de jaren 1990 ,zette de Algemene Staff van de IDF een document op “The Spirit of the IDF”, waarin de basis waarden en doelen van het Israëlische leger staan. De drie basis waarden voor de Israelische soldaat zijn: De verdediging van de Staat, haar burgers en inwoners; liefde voor het thuisland en loyaliteit aan het land; en menselijke waardigheid. Waar of niet waar?

Antwoord: Waar. Toegevoegd aan deze waarden heeft de Algemene Staff een lijst opgesteld van principes om de acties van de commandanten te begeleiden en de mannier waarop zij hun soldaten instructies geven. Op deze lijst staan onder andere professionaliteit, discipline, ‘reinheid van wapens’ en de allerhoogste respect voor het menselijk leven.

ISRAELS SYMBOLEN.

Kijk met de chanichiem naar de poster.

-Welke acties en gebeurtenissen zie je op deze poster?                    

- Welke diensten bestaan er in Israel volgens de poster?

- Hoe wordt over publieke zaken besloten in Israel?

Bekijk op de poster de symbolen:

-        het Embleem van de Staat

-        de nationale vlag

-        de Onafhankelijkheidsverklaring

-        Het nationale volkslied “Hatikvah”

Bekijk de tekst van de Onafhankelijkheidsverklaring eens nader.

Bekijk de tekst van het Hatikwa nader (met vertaling).

Wat zijn de onderliggende gedachten achter deze symbolen?

Realiseert de Staat Israel de waarden die in deze symbolen tot uiting komen? Wat vindt jij de belangrijkste waarde.

Wat zijn de basisprincipes waarop de Staat Israel is gebaseerd?

Welke waarden zijn geïntegreerd in het dagelijkse leven?

De 4 symbolen :

De vlag, het Hatikwa, het Onafhankelijkheidsverklaring en het wapen van Israel.

Wat is de onderliggende boodschap ?

Welke waarden van de Staat Israel kunnen we leren uit deze symbolen?

 Strepen van de Tallit en een Magen David  (zou op het schild van David hebben gestaan.) De Magen David heeft een punt die wijst naar boven als symbool voor het spirituele en heilige. De punt naar beneden symbool voor het aardse en seculiere . Door een leven te leiden van Torah en Mitswot hopen we bij elkaar te brengen het leven dat we lijden hier op aarde en het heilige G’delijke.

   Dit wapen doet ons herinneren dat de Romeinen olv Titus de Tempel verwoestten en de Joden in ballingschap stuurden. Ze stalen veel spullen uit de Tempel waaronder de Menorah. Joodse gevangenen moesten door Rome lopen geketend met de oorlogsbuit van de Romeinen. Op de Titusboog in Rome is de afbeelding daarvan te zien. Dit was het einde van de onafhankelijkheid van ons volk in ons thuisland.  Na 2000 jaar van vervolgingen en verbanning is het Joodse volk weer onafhankelijk en terug in eigen land. We hebben (nog) niet de Tempel en de Menorah terug maar het staat symbool voor terugkeer naar ons eigen onafhankelijke Staat Israel.

De Olijftakken zij symbool voor vrede en staan ook voor het visioen van de profeet Zecharyahu waarin hij de gouden Menorah zag geflankeerd door twee olijfbomen. Onze geleerden zeiden dat dit betekende dat de Staat Israel en de Tempel ooit weer herstelt zouden worden in hun oude glorie.

Zolang als diep in de harten, de Joodse ziel verlangt .                   En in Oostelijke richting, Kijkt het oog naar Zion.                     Onze hoop is nog niet verloren, Om een vrij volk te zijn in ons land. Het land Zion en Jerushalaim

De Onafhankelijkheids Verklaring van de Staat Israel. (Verkorte versie )

Het land Israel was de geboorteplaats van het Joodse volk. Hier werd hun spirituele,religieuze en politieke identiteit gevormd. Hier kregen ze eerst en staat, culturele waarden van nationaal en universeel betekenis en gaf aan de wereld het Boek der Boeken.

Na gedwongen ballingschap uit hun land,hield het volk geloof gedurende hun verspreiding en zijn nooit gestopt te bidden en hopen op hun terugkeer naar haar en voor het herstel van hun politieke vrijheid.

Gevuld door deze historische en traditionele binding, streefden joden in elke generatie naar hervestiging van henzelf ik hun oude thuisland. In de recente decennia kwamen ze terug in grote getale. Pioniers, moedige teruggekeerden en verdedigers, zij brachten de woestijn tot bloeien, deden de Hebreeuwse taal herleven, bouwden dorpen en steden, en creëerden een bloeiende gemeenschap dat zijn eigen economie en cultuur beheert, van vrede houdt maar weet hoe het zichzelf moet verdedigen,brengende de zegen van vooruitgang aan alle inwoners van het land, en ambitieus naar een onafhankelijk volk.

Op 29 November, 1947, passeerde in de Verenigde Naties een resolutie voor de totstandkoming van een Joodse Staat in Eretz Israel; de Algemene Vergadering vroeg van de inwoners vn Eretz Israel om stappen te nemen die nodig waren om deze resolutie te implementeren. Deze erkenning door de Verenigde Naties van het recht van het Joodse volk om haar Staat te verwezenlijken is absoluut.

Dit recht is het natuurlijke recht van het Joodse volk om meesters te zijn over hun eigen lot, zoals alle andere volkeren, in hun eigen soevereine staat.

Daarom zijn wij, leden van de Raad van het Volk, vertegenwoordigers van de Joodse gemeenschap van Eretz Israel en de Zionistische Beweging, hier verzameld op de dag van de beëindiging van het Britse Mandaat over Eretz Israel en dankzij onze natuurlijke en historisch recht en door de kracht van de resolutie van de Algemene Vergadering Verenigde Naties, verklaren hierbij de tot stand koming van een Joodse Staat in Eretz Israel, dat bekent zal zijn als de Staat van Israel.

De Staat Israel zal open zijn voor Joodse immigratie en voor inzameling van de ballingen; het stimuleren de ontwikkeling van het land ten bate van al haar inwoners; het zal gebaseerd zijn vrijheid,gerechtigheid en vrede zoals voorzien is door de profeten van Israel; het zal de complete gelijkheid van sociale en politieke rechten verzekeren voor al haar inwoners ongeacht religie, ras of sekse; het zal garanderen vrijheid van religie, geweten, taal, educatie en cultuur; het zal bewaken de heilige plaatsen van alle religies; en het zal trouw zijn aan de principes van het charter van de Verenigde Naties.

We steken onze hand uit naar al onze buurstaten en hun mensen als aanbod van vrede en goed buurmanschap, en doen een beroep op hen om banden te maken van samenwerking en gezamenlijke hulp met het soevereine Joodse volk dat woont in haar eigen land. De Staat Israel is bereid haar deel te doen in een gezamenlijke poging voor de vooruitgang van het hele Middenoosten.

We plaatsen ons vertrouwen in de Almachtige, we zetten onze handtekeningen voor deze proclamatie bij deze zitting van de tijdelijke Council of State, op de grond van het thuisland, in de stad Tel Aviv, op deze shabbat avond de 5^de dag van Iyar, 5708 (14 mei 1948).

Tijdelijke Regering van Israel

Joodse gevangenen bereiken Rome na de verwoesting van de Tweede Tempel. De gevangenen dragen de gouden menorah van de Tempel. Het beeld staat op de Titus Boog in Rome.

Herzl accepteerde de ‘Magen David’ als het symbool van de Zionistische beweging.

Tallit Gadol.

Dit is de grote Tallit die gedragen wordt tijden dawenen. In sommige Ashkenazi gemeenschappen wordt het alleen gedragen door getrouwde mannen, maar er zijn verschillende gewoonten hierbij.

SPELSPELSPELSPELSPELSPELSPELSPELSPELSPELSPELSPEL

Voor de jonge chanichiem vinden jullie spelletjes op de pagina hierna. Vergroot deze plaatjes voordat je het spel speelt. Vertel de kinderen over de plaatsen op de foto’s in het spel. Je kan ook wat plaatsen toevoegen.

Voor de oudere chanichiem het spel WHO AM I ???

Spel over historische plekken in Israel.

Deel de kwoetsah in teams. Geef elk groep een kaart van Israel of ten minste 1 grote kaart aan de muur. De madriech beschrijft de plaats en de chanichiem moeten raden welke plaats de madriech beschrijft. Zet de naam van de plaats op de kaart dmv klittenband.

Wie de meeste steden heeft geraden heeft gewonnen.( Herhaal hetzelfde snel om te kijken of er wat van de beschrijvingen is blijven hangen. Doe dit zonder wedstrijd element erin.)

Je vindt de vragen hierna achter de pagina voor de kleinere chanichiem. Het spel heet WHO AM I ?

Je vindt eerst 3 pagina’s met omschrijvingen van de plaatsen en dan een blad met de antwoorden. Als je meer wil vertellen over deze plaatsen dan vindt je in de bijlage nog uitgebreidere omschrijvingen.

TRADITIE EN PRAKTIJK.

Vertel over TSEDAKAH VOLGENS MAIMONIDES.

Laat vervolgens de poster nogmaals goed bekijken. Vraag de chanichiem om de sociale ondersteuning op de poster te linken aan de vormen van tsedakah van Maimonides.

De poster laat zien:

1.     De Gezondheid Verzekering Wet van de Staat Israel voorziet in de basis gezondheid diensten voor alle burgers.

2.    De vele jeugdorganisaties in Israel voeden hun leden op tot zorg en betrokkenheid voor anderen, en werk voor verbetering van de maatschappij in zijn geheel.

3.    De Staat Israel onderhoudt een reddingseenheid van de IDF om te kunnen helpen met het lokaliseren en redden van slachtoffers van rampen over de hele wereld.

4.    Vele organisaties in de Staat Israel geven financiële hulp aan hen in nood.

5.    In het geval van oorlog of natuurrampen in vele landen in de wereld, geeft Israel hulp aan landen in problemen in de vorm van medische eenheden, voedsel en medicijnen, en brengen slachtoffers naar Israel voor medische hulp.

Wat vinden de chanichiem het meest belangrijke factor van de poster ?

Wat missen ze op de poster ?

Wat is belangrijk voor het sociale element van de Staat Israel, gegeven het unieke feit dat het een Joodse Staat is ?

 WAAROM  IWRIET ?

Het was heel revolutionair en vernieuwend om het iwriet als gesproken taal te gebruiken. Het heeft ook grote gevolgen gehad voor de cultuur van de Staat Israel.

Theodor Herzl schreef in zijn “ De Joodse Staat” : “ We kunnen niet met elkaar converseren in Hebreeuws. Wie van ons weet genoeg van de taal om een treinkaartje te kunnen vragen in die taal ! Zoiets kan niet worden gedaan. Maar het probleem is erg makkelijk te omzeilen. Iedereen kan de taal behouden waarin zijn gedachten zijn thuis….en de taal de bewijst het meest bruikbaar te zijn voor algemeen gebruik zal worden geadopteerd zonder dat het onze nationale taal zou moeten zijn.”

VOOR DE JONGERE CHANICHIEM:

Vertel de chanichiem over Eliezer Ben Yehudah en zijn doorzettingsvermogen om het Hebreeuws te laten herleven en de problemen die hij tegen kwam.

DE SITUATIE IN ERETZ ISRAEL TEN TIJDE VAN DE TWEEDE ALIYAH.

Meeste van de nieuwe immigranten kwamen uit Rusland en Polen, net als de immigranten van de Eerste Aliyah. Immigranten kwamen ook uit Jemen. Er werden veel verschillende talen werden gesproken in Eretz Israel.

Frans: was de taal van hoge cultuur, geaccepteerd en gerespecteerd in veel landen. In de scholen opgericht door de Ki’ach organisatie, was Frans de taal. Het werd gezien als een internationale taal.

Duits: Meeste van de Zionistiche leiders spraken Duits. Wetenschappelijk onderzoek werden gepubliceerd in Duits; en de op scholen opgezet door de Ezra organisatie werd Duits gesproken. Het was de taal van Herzl en het eerste Zionistische congressen waren in het Duits.

Russisch: meeste mensen van de 1^ste en 2^de Aliyah kwamen uit een Russisch sprekende cultuur.

Jiddisch: Dit was de traditionele Joodse taal gebruikt door Joden door heel Europa honderden jaren lang. Het was de moedertaal van meeste immigranten van de 1^ste en 2^de Aliyah.

Arabisch: was de taal van de heersers van het land en Arabische inwoners.

Hebreeuws: De Heilige taal , gebruikt voor tefillah en Torah studie. Aan het begin van Zionistische opleving publiceerde somige Zionistische leiders en organisaties hun geschriften in Hebreeuws, maar de taal was al eeuwen niet gebruikt als spreektaal voor seculiere dingen en veel mensen waren er niet bekent mee.

Er waren Joden die vonden dat de taal niet voor seculiere zaken gebruikt kon worden dat het ontheiliging van de taal zou zijn.

VOOR DE OUDERE CHANICHIEM :

Maak een bord/collage van verschillende gedichten/teksten/liedjes uit Israel en vermeld een beschrijving van de schrijvers.

Denk eraan om wat oudere en wat culturele helden van nu te belichten. Hieronder volgen een aantal suggesties.

Het zou erg leuk zijn als de madriech de chanichiem een ivriet liedje leert dat nu populair is in Israel.